Zondag.. Wat doen we op een normale zondag in Nederland? De meeste mensen gebruiken de zondag om eens lekker uit te slapen of om er een rustdag van te maken. De meeste mannen zitten het ’s avonds aan de TV gekluisterd voor het sportjournaal en de meeste vrouwen maken zich op een ziekenhuisserie, een Tv-bevalling of een kletsprogramma. Hier in Afrika doen we dit helemaal niet. Vroeg opstaan, drukke dag en geen TV…

Om 8.30 uur zaten we aan de ontbijttafel. Opnieuw hadden Nicole en Marianne heerlijk geslapen in het bed. Waarom slapen wij op de benedenverdieping als boven zo’n lekker bed is? Zondag is voor ons meestal de dag dat we gebruik gaan maken van het internet en dat we gaan hamsteren (boodschappen doen)… Snel tijdens het ontbijt een lijstje maken. Wat gaat dat hier toch allemaal snel. Alweer nieuw brood… Alweer is de melk op.. Alweer zit er in de pot pindakaas bijna niks meer… Poeh… We moesten een beetje haast maken, aangezien we om 10.00 uur in de kerk verwacht werden.

Uit onze vorige succeservaringen in de kerk, wilden we Nicole en Marianne hier ook van laten meegenieten. Bij de kerk aangekomen, zagen we opeens een grote blauw-witte tent staan. De mis bleek vandaag buiten gevierd te worden. Opnieuw was de mis een enorme happening. In een Nederlandse kerk zullen we namelijk niet zo snel een drumstel en een elektrische gitaar terugvinden. Na wat prachtige nummers, begon het ‘serieuze’ gedeelte. Een groep jongeren trekt volgende week door Zuid-Afrika en bezoekt hierbij verschillende kerkmissen. Hiervoor moest natuurlijk gebeden worden. De ene na de andere jongere viel hierbij flauw. Uiteindelijk lagen er toch zeker 8 twintigers doodstil op de grond. Toch wel behoorlijk indrukwekkend kunnen we jullie vertellen!

Als snel kwam Nadine (zij was degene die ons uitgenodigd had) vragen hoe het met ons ging. Toen we vertelden dat we nog maar een paar dagen in Oysterbay waren, schrok ze toch wel even. Dit zou namelijk de laatste keer zijn dat ze ons zou zien. Direct vroeg ze of wij het goed vonden als er voor ons gebeden zou worden. Voordat we het wisten lagen er wat handen op onze hoofden en knieën en werd er een onverstaanbaar gebed over ons uitgesproken. En het bleek te helpen!

Toen de mis afgelopen was, besloten we te gaan lunchen in Jeffreysbay. Aangezien Nicole en Marianne na deze lunch meteen moesten vertrekken waren we met twee auto’s onderweg. Onze auto voorop, en Nicole, Marianne en Sven volgden. Het had echter niet veel gescheeld of we hadden het lunchen niet gered. In een automatisme belandde Marianne op de verkeerde weghelft. Met 120 kilometer per uur scheurden er een paar auto’s langs ze. Dat scheelde niet veel!! We beginnen steeds meer te geloven dat dat inzegenen toch ergens goed voor is!

Ook tijdens onze lunch gebeurde er iets bijzonders. Onze ober kwam opeens vragen waar wij vandaan kwamen. “The Netherlands” zeiden we met trots. “What is the Dutch word for All”.. Allemaal zeiden we. “What is the Dutch word for I”.. Ik antwoordden we. “What is the Dutch word for Love”.. Liefde zeiden we “And what is the Dutch word for You”.. “Jij”. “Ok, Ik liefde jij allemaal”, vertelde onze sjansende, maar verlegen ober. Wat een gezellige en vriendelijke mensen zijn hier toch in Afrika! Geweldig!

Na afscheid te hebben genomen van Marianne en Nicole, moesten we nog wat boodschappen doen. Op de klok kijkende schrokken we van de tijd. Het is al 16.00 uur! Snel naar huis, boodschappen uitladen en een boterhammetje eten (de lunch was namelijk wel erg veel!). Samen met Jorine hebben we de DVD’s van het Joelfeest 2008 en 2009 gekeken.

Wist je dat…

- we vandaag op het tankstation een koe gespot hebben?

- we Nicole en Marianne willen bedanken voor de gezellige dagen?

- Caressa en Nadine morgen beginnen op Stulting?

- we Jorine uitgenodigd hebben om carnaval met ons te vieren?

- we haar al menig carnavalshit hebben laten horen?

- we hier als een stelletje gekken op de carnavalsmuziek hebben zitten dansen?