Onze wekkers zouden om 8 uur vanmorgen afgaan. Aangezien het van het weer afhankelijk was wat we vandaag zouden gaan doen, zou Liesbeth even bellen over wat voor weer het zou worden. Liesbeth deed dit om 7.20 uur. Caressa was de gelukkig die uit bed werd gebeld. Ze hadden regen gemeld, maar omdat de weersvoorspellingen niet te vertrouwen zijn en de lucht strak blauw was, konden we best naar ‘Monkeyland' en ‘Birds of eden'.

Dus na ons ontbijt zaten we in de auto richting de aapjes en de vogeltjes. Deze autorit duurde ruim anderhalf uur. Na de nodige frustraties over de rijvaardigheden van de Afrikanen, kwamen we aan op onze bestemming. Toen dachten we nog dat deze dag zonder kleerscheuren zou verlopen, want ja... aapjes en vogeltjes, wat kan er mis gaan?

‘Mockeyland' is een groot bos met 8 soorten apen. Samen met een gids, die een zeer leuke vorm van humor had, zijn we door dit bos gelopen. Dankzij wij ‘Lucky people' en zijn ‘lucky stick', hebben wij alle 8 soorten van dicht bij mogen bewonderen.

Maar dit was nog lang niet het einde, want wij hadden een duo kaartje gekocht, dus mochten wij ook bij het aangrenzende ‘Birds of eden' een kijkje nemen. ‘Birds of eden' is een groot stuk bos, wat overspannen is met een enorm net. Er vliegen de meest bijzondere Afrikaanse vogels rond. We keken onze ogen dan ook uit! Totdat wij een mooie witte papegaai zagen zitten. Deze papegaai zat heel lief en stil op het hout van de bruggen waar wij overheen liepen. Even wat mooie foto's maken en weer door... dachten wij. De papegaai vond ons echter zeer interessant en vloog op Caressa's schouder. Ook nog heel leuk en alweer werden wat foto's genomen. Het probleem was echter dat deze papegaai honger bleek te hebben. Eerst begon de papegaai te knagen in Caressa vest. Niet zo leuk, dus even schudden met die schouder. Toen hij richting het gezicht begon te happen, hield Caressa haar hand voor haar gezicht, waardoor haar pink uiteindelijk schade opliep. Toen Caressa er eindelijk in geslaagd was de papegaai van zich af te krijgen, had hij het op iedereen gemunt en kunnen wij zeggen dat we daadwerkelijk door een papegaai zijn aangevallen. Het gevolg was: geschreeuw, hard rennen over een touwbrug waarbij een bordje stond ‘niet rennen!' en uiteindelijk veel gelachen. Nadat de papegaai het eindelijk had opgegeven om ons te volgen en duikvluchten richting ons te maken, hebben we het park in een versnelling hoger doorgelopen. Bij de uitgang zat onze lieve vriend ons weer op te wachten. Dus ja... we zijn het park letterlijk uitgerend!

Op weg naar huis, kwamen we langs de hoogste bungyjump brug van heel de wereld. Toch maar eens een kijkje nemen, waar Sven en zijn moeder volgend weekend vanaf gaan springen. Bij de vader van Britt begon meteen wel iets te kriebelen. De keuze was dan ook snel gemaakt. De vader van Britt ging springen. Nu begon Britt ook wel een beetje te twijfelen... ze was hier tenslotte maar 1 keer en dit was haar kans. Fear is temporary, regret is forever. Na lang twijfelen besloot ook Britt de sprong te wagen.

Samen met haar vader liep ze onder de brug, door een soort kooi, naar het midden van de brug. Ondertussen gingen Nadine, Caressa, Sven en de moeder van Britt een plekje zoeken in het restaurant. In het restaurant is alles live te volgen op een groot tv-scherm. Als eerste was het de beurt aan de vader van Britt. Met gezonde spanning nam hij een mooie sprong van de brug. Even later zagen we Britt in beeld. Aj, ze durft niet! Iedereen in het restaurant was haar aan het moedige, maar helaas. Nadat de volgende was gesprongen, verscheen Britt weer in beeld. Zal ze de sprong nu dan wagen? Helaas, ook dit keer lukte het niet. Het beeld werd blauw en we besloten alvast naar het winkeltje te lopen. Aangekomen in het winkeltje hoorden we een hoop gegil. En jawel hoor, Britt was de derde keer wel gesprongen! Zij werd met luid gejuich boven op het platform ontvangen. Na de film, de foto's en een bijbehorend t-shirt te hebben gekocht, was het tijd om richting huis te vertrekken.

Na een snelle opfrisbeurt vertrokken we richting Liesbeth. We hadden namelijk een telefonische afspraak met Twan, onze begeleider vanuit de pabo. Na een positief en leuk gesprek zijn we gaan uit eten in de lodge. De laatste avond voor de ouders van Britt in Oesterbaai. Morgen vertrekken zij richting Durban.

Wist je dat...?

- Bungy-jumpen toch echt de moeite waard blijkt te zijn, volgens Britt?
- We een ontzettend gezellige tijd met de ouders van Britt hebben gehad?
- We om onze lamp een theedoek met het ‘Wilhelmus' hebben gebonden, omdat het er dan gezelliger uitziet?
- De moeder van Sven vandaag vertrokken is naar Zuid-Afrika?
- We alweer lekker gegeten hebben in de lodge van Liesbeth?