Na ongelooflijke, leuke, gezellige, grappige, indrukwekkende, hilarische, vermoeiende, ontroerende, gierende, mooie, adembenemende, warme, gebruikmakende van het internet, muzikale, heerlijk smakende, hoge, lopende, zittende, rijdende, slapende en niet-kunnen-slapende, dag- en nachtdromende, knuffelende, onvergetelijke, pratende, fluisterende, schreeuwende, gillende, fotograferende, hartverscheurende, vroeg-opstaande, laat-naar-bedgaande, verdrietige, emotionele, denkende, niet-denkende, verstandige, onverstandige en niet te vergeten doodgewone momenten, was vandaag het moment aangebroken om Kaapstad te verlaten. Niet alleen kijken we terug op deze geweldige stad, onze hele vakantie was voor ons één grote beleving. Ondanks dat we nog twee dagen voor de boeg hebben, zien we het vandaag als een kleine afsluiting.

Om toch nog optimaal gebruik te maken van onze laatste uurtjes in Kaapstad, besloten we om onze bagage in de lodge achter te laten en met onze auto op pad te gaan. We besloten om het Green-Point-Stadium te bezoeken. Dit stadion werd afgelopen zomer gebruikt tijdens het WK. Onder andere de beruchte wedstrijd Nederland – Uruguay vond hier plaats. Mede door dit gegeven is dit stadion een plaats waar wij als Nederlanders geweest moeten (!!!) zijn. Om 10.00 uur bereikten wij de ingangen van dit kolossale stadion. Meteen werden we via een zijingang naar binnen gesluisd en kon de rondleiding beginnen. Na de ‘standaard’ dingen te hebben gezien als de VIP-zaal en de parkeergarage, werd het tijd voor hetgeen wij voor kwamen. Als eerste grote punt, bezochten we de persruimte. Net als Bert van Marwijk (en vele anderen) namen we plaats achter het ‘bureau’. Menig persconferentie is hier gegeven. Na een paar foto’s te hebben genomen, door naar het volgende punt. Dit was iets heel bijzonders, wat zelfs onze man in het gezelschap nog nooit in een voetbalstadion heeft gezien. Een gevangenis. Op het moment dat supporters zich misdroegen tijdens een wedstrijd, werden ze niet direct naar het politiebureau gesluisd, maar moesten ze plaatsnemen in de stadioncel.

Na dit bijzondere bezoek, tijd voor de kleedkamer. Het verbaasden ons hoe primitief deze eruit zagen. Vaak genoeg zie je een luxe bad en modern ingerichte kleedkamers, dit viel ons hier een beetje tegen. Het idee dat hier voetballers van wereldklasse hebben rondgelopen, maakt echter veel goed!

Na dit bliksembezoek, het moment waar we op gewacht hebben. Het betreden van het veld. Helaas mochten we niet echt het gras op, maar om er al op een paar centimeter van af te staan, was een enorme ervaring. Omgeven door tienduizenden witte en grijze stoeltjes voelden we ons toch wel bijzonder. Menig Nederlander heeft tijdens het WK voor de TV, of zelfs in één van de WK-stadions gezeten. Maar we weten zeker, dat niet veel mensen kunnen zeggen dat ze daadwerkelijk het stadion vanaf de grasmat hebben gezien! Onze dag kon alweer niet stuk! Ongetwijfeld het meest leuke moment van de dag!

Alhoewel??!!

Na onze bagage opgepikt te hebben, reden we naar Stillbay. De naam zegt het al. Een doodstil dorp. Onderweg was het vaak doodstil. Alleen de CD van Moby en Beyoncé was nadrukkelijk te horen. Waarschijnlijk waren we allemaal aan het denken aan de ongelooflijke, leuke, gezellige, grappige, indrukwekkende, hilarische… Nou ja de rest weet je wel! ;-) reis.

Plots werden we opgeschrikt door een schreeuw van Nadine. Deze keer niet doordat ze midden in de nacht op iemand sprong, maar in dit geval schreeuwde ze: pas op! Wat bleek…

Met Caressa achter het stuur, reden we op een rustige autoweg. Autoweg zegt normaal genoeg. 100 kilometer per uur. In Afrika vinden ze dit echter een beetje saai en houden ze van wat afwisseling. Zo wat elke kilometer wisselen ze daarom van snelheidslimiet. 100, 120, 100, 120, 100… Dit vraagt om problemen.. En ja hoor! Het was raak! Caressa reed 115 kilometer per uur op een stuk waar ze maar 100 kilometer mocht rijden. Boete! Ook dit gebeurd in Afrika op een bijzondere manier. Midden op de snelweg springt er dan opeens een politieagent de weg op en geeft je een stopteken. Er werd naar het rijbewijs gevraagd en vervolgens moest er een A4-tje aan vragen worden ingevuld. Na dit te hebben ingevuld, schoot de politieagent in de slappe lach. Hij vond het hilarisch dat Caressa zo’n lange achternaam en handtekening had. Nou ja… Het zal wel…

15 kilometer te hard betekent hier een boete van 100 Rand (omgerekend ongeveer 10 euro). Dit was het probleem dus niet. Het betalen van deze boete echter wel. De boete kon niet direct betaald worden. Wij moesten naar het dorp rijden en deze bij het Traffic Centre betalen. Lijkt ook geen probleem te zijn.. Er moet echter bij verteld worden dat nota bene op een zaterdag deze overheidsorganisatie gesloten is. Wat nu? Wij zijn niet in staat om de komende weken naar deze plaats terug te rijden om te betalen. Het betalen via bank wordt ook moeilijk in verband met de wisselkoersen. De enige oplossing is om komende maandag naar het Centre te bellen.. Laten we dit dan maar doen…

Aangekomen in Stillbay, werd voor ons al duidelijk hoe ze aan de naam Stillbay gekomen zijn. Het was er erg stil (raar hé?). In onze lodge kregen we het idee dat we bij opa en oma aan het logeren waren. Met de bijbel op het nachtkastje en de bloemetjesgordijnen aan de muur, verkenden we de rest van het huis. De schuifdeur naar de badkamer bij Caressa en Sven was zelfs zo oud dat hij uit elkaar viel. De deur moest dus opgetild worden om deze te sluiten. Apart, maar goed!

We hebben even ervaren hoe het bed lag. Hier was niks over te zeggen. Het is ja immers maar voor één nachtje. Lekker slapen, en morgen terug naar ‘ons’ huisje.

Tot morgen,

Racemonster Caressa

Tante Britt en Oma Nadine, en Ome Sven

Wist je dat…?

• het voor het eerst in vier jaar is dat Caressa een boete heeft gekregen?

• dit wel heel opmerkelijk is aangezien zij pas 2,5 jaar haar rijbewijs heeft?

• we in de lodge verrast werden door een overheerlijke koffie.

• er aan het vorige wist-je-datje één woord niet klopt?

• de koffie namelijk niet te drinken was?

• we ons laatste uitetentje (tijdens deze reis) afgesloten hebben met een fles champagne?

• we terug kunnen kijken op een heeeerlijke vakantie met prachtig weer?