Onze tweede dag in het prachtige verblijf Die Gat. Zou vandaag net zo'n geweldige dag worden als gisteren? We hoopten er natuurlijk wel op, maar we wilden niet al te snel van stapel lopen. Misschien zou het vandaag wel tegenvallen? We lieten ons verrassen...

Vanmorgen werden we getrakteerd op een heerlijk ontbijtje. Met een lekkere kop koffie hebben we genoten van geroosterd brood met zelfgemaakte jam. Als ‘toetje' kregen we een brownie. Nadine sloeg dit laatste echter over. Waarom zal later blijken.

Rond half negen stond er een 4x4 jeep op ons te wachten. Vandaag zouden wij namelijk een jeepsafari maken. Moeten we echt achter in die bak? Gelukkig niet.. We mochten plaatsnemen op de achterbank van een zeer luxe jeep. Anton (niet uit Tirol, maar uit De Rust) reed ons naar het nabijgelegen gebergte. Na ongeveer 20 minuten rijden, kwamen de eerste bleke gezichtjes. Dit had niets te maken met het rijgedrag van Anton, maar meer met de verharde wegen. Oohw neej, onverharde wegen. Oohw neej, rotswegen. Oohw neej, waren het wel wegen? Van Nadine wisten we dat ze wagenziek was, maar van Caressa en Britt? De Domperidon (ofzoiets!) werd tevoorschijn getoverd. Deze werden door alle drie de dames ingenomen. Moeten we dit 6 uur volhouden?

Nee, we gingen niet op deze manier verder. Het werd namelijk nog veeeeeel erger!

Na ongeveer een half uur stopten we op een open veld midden in de bergen. Zou dit onze pauzeplek worden? Helaas, dit was pas het begin van onze trip. Nu moesten we echter de achterbank verlaten en plaatsnemen in het open bakkiej achterin. Zitten zat er echter niet in. De komende uren moesten we STAAND, BALANCEREND en SCHREEUWEND overleven.

Na menig riviertje te hebben doorstaan, kon ons niks meer gebeuren. Dachten we! Soms kwamen we hellingen tegen, waarbij we met zijn vieren naar voren moesten leunen. Zouden we dit niet doen, dan zou de auto achteroverslaan en zou reisverslag 31 niet bestaan. Het is voor ons zeer bijzonder om dit te ervaren. Niet alleen de bergroute was prachtig, ook de doodsangsten van Nadine waren om van te smullen.

De route zit erop! We zijn de bergen, we hebben genoten. We maakten een pauze bij een Zuid-Afrikaanse oma. Een typische oma. Grijs ingevlochten haar, rimpels en 81 jaar. Toch had ze Nike-schoenen. Dit is hier in de bergen ook zeer zeker nodig. Na een kijkje te hebben genoten in haar huis, moesten we opnieuw plaatsnemen in het bakkiej. We waren klaar voor de terugreis. Dachten we! Hier begon echter pas deel 2. Dit was velen malen erger dan deel 1. Nadine is zelfs op een keer uitgestapt, omdat ze er geen vertrouwen in had. Dit heeft mooie foto's opgeleverd.

Na een tijdje stopten we midden in de bergen. Wat gaan we nu weer doen? De chauffeur stapte uit en ging op zijn gemak op zoek naar wat grote stenen. Deze legde hij op de berghelling. Waarom? Het pad was erg slecht en zonder stenen zouden we onze route niet kunnen vervolgen. Opnieuw dachten we een paar keer aan onze uitvaart. Na menig schietgebedje, hebben we echter alles overleefd.

Opnieuw kwamen we terecht op het grote open veld. Hier stond ons een heerlijke braai te wachten. Na menig geroosterd brood (met tomaat en ui) en assenworst (mét stukjes as) gegeten te hebben, genoten we nog even van het uitzicht, waarna we toch echt naar huis reden.

Eenmaal thuis aangekomen, hebben Nadine en Caressa de wandeling gemaakt die Sven gisteren maakte. Tenminste, dit probeerden ze! Britt heeft een boekje gelezen en Sven nam plaats in het bubbelbad. Op het moment dat Caressa en Nadine terugkwamen van hun wandeling, dachten ze lekker onderuit een boekje te gaan lezen. Door Anton werden ze echter uitgenodigd om ‘de kinderen te voeren'. Aangezien hier veel schapen leven, dachten we dat ze lammetje gingen voeren. Niets bleek minder waar. Ze reden met Anton naar de krottenwijk van De Rust. Anton had namelijk eten bij zich, die hij ging uitdelen aan de kinderen. Rijendik stonden de kinderen achter de auto te duwen en te trekken om een klein beetje eten te bemachtigen. Zeer indrukwekkend om mee te maken. Caressa en zelf Nadine werden er stil van. Het is geweldig dat Anton en Susan dit elke vrijdag voor deze mensen doen.

Na bijgekomen te zijn van deze indrukwekkend trip, is iedereen zich op gaan frissen om te gaan eten. Vandaag waren wij echter niet de enige gasten. Er waren nog vier andere gasten, waardoor wij met zijn achten konden genieten van opnieuw heerlijk eten.

Gerecht 1: Tonijnsalade met banaan

Aparte combinatie, maar heerlijk gerecht.

Gerecht 2: Worteltjes, Rode Bietjes, Aardappelpuree, Hartige koekjes, Zoete aardappel, Ham en Biefstuk met champignonsaus.

Kortom, overheerlijk!

Gerecht 3: Cheese-cake met een bolletje ijs

Tjah, voor de afwisseling, baie lekker!

Het is nu 21:37 uur en we zijn doodmoe van deze indrukwekkende dag. We stonden al vroeg op, en morgen wacht ons een nieuwe trip. Ditmaal gaan we naar Montagu!

Wist je dat...

• - we Nadine vandaag nog nooit zo angstig hebben zien kijken?
• - Caressa, met haar hoogtevrees, de hellingen en de afdalingen daarentegen geweldig vond?
• - Sven dacht dat hij koude schotel at, terwijl het tonijnsalade was?
• - Sven bijna niet heeft kunnen slapen van vogels op het dak?
• - Britt niet heeft kunnen slapen van vogels op het dak?
• - Caressa en Nadine ook geen geweldige nacht hebben gehad, omdat hun bed net zo hard is als een houten plank?
• - er vandaag koud en bruin water uit de kranen kwam?
• - we Anton en Susan (en Edith niet te vergeten!) willen bedanken voor deze prachtige dagen?