Dag 39, 02 oktober 2010

Na ongelooflijke, leuke, gezellige, grappige, indrukwekkende, hilarische, vermoeiende, ontroerende, gierende, mooie, adembenemende, warme, gebruikmakende van het internet, muzikale, heerlijk smakende, hoge, lopende, zittende, rijdende, slapende en niet-kunnen-slapende, dag- en nachtdromende, knuffelende, onvergetelijke, pratende, fluisterende, schreeuwende, gillende, fotograferende, hartverscheurende, vroeg-opstaande, laat-naar-bedgaande, verdrietige, emotionele, denkende, niet-denkende, verstandige, onverstandige en niet te vergeten doodgewone momenten, was vandaag het moment aangebroken om Kaapstad te verlaten. Niet alleen kijken we terug op deze geweldige stad, onze hele vakantie was voor ons één grote beleving. Ondanks dat we nog twee dagen voor de boeg hebben, zien we het vandaag als een kleine afsluiting.

Om toch nog optimaal gebruik te maken van onze laatste uurtjes in Kaapstad, besloten we om onze bagage in de lodge achter te laten en met onze auto op pad te gaan. We besloten om het Green-Point-Stadium te bezoeken. Dit stadion werd afgelopen zomer gebruikt tijdens het WK. Onder andere de beruchte wedstrijd Nederland – Uruguay vond hier plaats. Mede door dit gegeven is dit stadion een plaats waar wij als Nederlanders geweest moeten (!!!) zijn. Om 10.00 uur bereikten wij de ingangen van dit kolossale stadion. Meteen werden we via een zijingang naar binnen gesluisd en kon de rondleiding beginnen. Na de ‘standaard’ dingen te hebben gezien als de VIP-zaal en de parkeergarage, werd het tijd voor hetgeen wij voor kwamen. Als eerste grote punt, bezochten we de persruimte. Net als Bert van Marwijk (en vele anderen) namen we plaats achter het ‘bureau’. Menig persconferentie is hier gegeven. Na een paar foto’s te hebben genomen, door naar het volgende punt. Dit was iets heel bijzonders, wat zelfs onze man in het gezelschap nog nooit in een voetbalstadion heeft gezien. Een gevangenis. Op het moment dat supporters zich misdroegen tijdens een wedstrijd, werden ze niet direct naar het politiebureau gesluisd, maar moesten ze plaatsnemen in de stadioncel.

Na dit bijzondere bezoek, tijd voor de kleedkamer. Het verbaasden ons hoe primitief deze eruit zagen. Vaak genoeg zie je een luxe bad en modern ingerichte kleedkamers, dit viel ons hier een beetje tegen. Het idee dat hier voetballers van wereldklasse hebben rondgelopen, maakt echter veel goed!

Na dit bliksembezoek, het moment waar we op gewacht hebben. Het betreden van het veld. Helaas mochten we niet echt het gras op, maar om er al op een paar centimeter van af te staan, was een enorme ervaring. Omgeven door tienduizenden witte en grijze stoeltjes voelden we ons toch wel bijzonder. Menig Nederlander heeft tijdens het WK voor de TV, of zelfs in één van de WK-stadions gezeten. Maar we weten zeker, dat niet veel mensen kunnen zeggen dat ze daadwerkelijk het stadion vanaf de grasmat hebben gezien! Onze dag kon alweer niet stuk! Ongetwijfeld het meest leuke moment van de dag!

Alhoewel??!!

Na onze bagage opgepikt te hebben, reden we naar Stillbay. De naam zegt het al. Een doodstil dorp. Onderweg was het vaak doodstil. Alleen de CD van Moby en Beyoncé was nadrukkelijk te horen. Waarschijnlijk waren we allemaal aan het denken aan de ongelooflijke, leuke, gezellige, grappige, indrukwekkende, hilarische… Nou ja de rest weet je wel! ;-) reis.

Plots werden we opgeschrikt door een schreeuw van Nadine. Deze keer niet doordat ze midden in de nacht op iemand sprong, maar in dit geval schreeuwde ze: pas op! Wat bleek…

Met Caressa achter het stuur, reden we op een rustige autoweg. Autoweg zegt normaal genoeg. 100 kilometer per uur. In Afrika vinden ze dit echter een beetje saai en houden ze van wat afwisseling. Zo wat elke kilometer wisselen ze daarom van snelheidslimiet. 100, 120, 100, 120, 100… Dit vraagt om problemen.. En ja hoor! Het was raak! Caressa reed 115 kilometer per uur op een stuk waar ze maar 100 kilometer mocht rijden. Boete! Ook dit gebeurd in Afrika op een bijzondere manier. Midden op de snelweg springt er dan opeens een politieagent de weg op en geeft je een stopteken. Er werd naar het rijbewijs gevraagd en vervolgens moest er een A4-tje aan vragen worden ingevuld. Na dit te hebben ingevuld, schoot de politieagent in de slappe lach. Hij vond het hilarisch dat Caressa zo’n lange achternaam en handtekening had. Nou ja… Het zal wel…

15 kilometer te hard betekent hier een boete van 100 Rand (omgerekend ongeveer 10 euro). Dit was het probleem dus niet. Het betalen van deze boete echter wel. De boete kon niet direct betaald worden. Wij moesten naar het dorp rijden en deze bij het Traffic Centre betalen. Lijkt ook geen probleem te zijn.. Er moet echter bij verteld worden dat nota bene op een zaterdag deze overheidsorganisatie gesloten is. Wat nu? Wij zijn niet in staat om de komende weken naar deze plaats terug te rijden om te betalen. Het betalen via bank wordt ook moeilijk in verband met de wisselkoersen. De enige oplossing is om komende maandag naar het Centre te bellen.. Laten we dit dan maar doen…

Aangekomen in Stillbay, werd voor ons al duidelijk hoe ze aan de naam Stillbay gekomen zijn. Het was er erg stil (raar hé?). In onze lodge kregen we het idee dat we bij opa en oma aan het logeren waren. Met de bijbel op het nachtkastje en de bloemetjesgordijnen aan de muur, verkenden we de rest van het huis. De schuifdeur naar de badkamer bij Caressa en Sven was zelfs zo oud dat hij uit elkaar viel. De deur moest dus opgetild worden om deze te sluiten. Apart, maar goed!

We hebben even ervaren hoe het bed lag. Hier was niks over te zeggen. Het is ja immers maar voor één nachtje. Lekker slapen, en morgen terug naar ‘ons’ huisje.

Tot morgen,

Racemonster Caressa

Tante Britt en Oma Nadine, en Ome Sven

Wist je dat…?

• het voor het eerst in vier jaar is dat Caressa een boete heeft gekregen?

• dit wel heel opmerkelijk is aangezien zij pas 2,5 jaar haar rijbewijs heeft?

• we in de lodge verrast werden door een overheerlijke koffie.

• er aan het vorige wist-je-datje één woord niet klopt?

• de koffie namelijk niet te drinken was?

• we ons laatste uitetentje (tijdens deze reis) afgesloten hebben met een fles champagne?

• we terug kunnen kijken op een heeeerlijke vakantie met prachtig weer?

Dag 38, 1 oktober 2010

Tjah, hoe zullen we vandaag eens beginnen? Zullen we het dagjournaal vandaag anders starten? Helaas, de dag begon zoals alle andere. De wekker gaat af en we duwen de wekker weer af. We proberen onze oogjes open te krijgen, zonder succes! Vijf minuten later gaat de wekker opnieuw. Nu moeten we toch maar echt opstaan. Vermoeid lopen we naar de badkamer. Op zoek naar de tandenborstel met tandpasta. Snel de haren maken, en dan komt alweer het grote probleem. Wat gaan we vandaag aantrekken? Dit T-shirt is verkreukt, dat truitje is te koud, in deze broek zit een vlek en in dit topje is het weer te warm. Na toch een keuze gemaakt te hebben, tijd voor het ontbijt. Vers brood met een mix van Bulgaarse en Griekse yoghurt en lekkere rozijnen muesli. Een vers kopje koffie of thee maakt het ontbijt af. Het lijkt dat dit allemaal een eeuwigheid kost, toch zijn we nog nooit te laat gekomen. In tegenstelling tot de Afrikanen, zijn we altijd op tijd. Maar je zult zien, behalve vandaag. Zoals jullie in het dagjournaal van gisteren konden lezen, bestond onze dag vandaag voornamelijk uit vrijwilligerswerk. We zouden gaan werken in het weeshuis dat we gisteren bezocht hadden. 9.00 uur zou de taxi klaarstaan. Aangezien de wekker al om 8.00 uur ging hadden we tijd genoeg. Niet dus! Om 8.40 uur ging de deurbel. Vloekend en tierend (beetje overdrijven mag wel!) pakten we zo snel mogelijk onze spullen.

Voordat we daadwerkelijk onze handen uit de mouwen gingen steken in het weeshuis, maakten we een stop bij de supermarkt. Hierover kunnen jullie meer lezen in de Weekjournaal Special.

Aangekomen in de armzalig uitziende township begon het werk. Het knuffelen, voorlezen, knuffelen, kleuren, knuffelen en huilende kinderen van de vloer oprapen kon beginnen. Oohw ja, hadden we al verteld dat we ook veel geknuffeld hadden? Naast dat onze handen het erg druk hadden, werden ook onze neuzen op de proef gesteld. Welke baby had nu weer de broek vol? Het had iets weg van Wie is de mol?.. Op zoek naar de dader! Na de luiers verschoont te hebben was het tijd om…. Ja hoor, te knuffelen. In het weeshuis leven op dit moment 30 kinderen. Te bedenken dat alleen Colleen, haar man en wat moeders hier zijn om te helpen, was onze hulp meer dan welkom. De kinderen missen de individuele aandacht. Dit was overduidelijk te zien. Gelukkig wist Colleen te melden, dat er steeds meer vrijwilligers (meestal uit Europa) zijn, die in dit weeshuis een handje komen helpen. Zo is er op dit moment een Nederlands meisje (voor 5 maanden) aan het werk, en komende zondag komt hier nog een Duitse jongen bij. Het is voor ons dan ook geweldig om te ervaren dat onze aanwezigheid, meer dan gewaardeerd wordt. Niet alleen door Collleen, maar ook door de kinderen.

Klinkt geweldig toch? Hele dag knuffelen en werken met kinderen, die met alles blij zijn. Niet is minder waar.. Ondanks dat we hier een geweldige dag hebben gehad, hebben we vandaag ook overduidelijk de andere kant gezien. Je moet je voorstellen dat Colleen regelmatig kinderen krijgt aangeboden (een andere woord is er simpelweg niet voor). Het is dan erg moeilijk om dit te weigeren. Van de 30 kinderen zijn op dit moment 3 kinderen besmet met het HIV-virus. Ondanks dat er medicatie beschikbaar is, zijn sommige kinderen er heel slecht aan toe. Naast dit soort, maar ook andere soorten ziektes, zijn vaak de sociale problemen nog erger. Sommige kinderen hebben geen ouders (meestal drugs- en alcoholproblemen of criminaliteit), of hebben hun ouders niet eens gekend. Het is ontzettend moeilijk voor deze kinderen, om vriendschap te sluiten met mensen en deze te vertrouwen. Waarom laat een moeder haar bloedeigen kind achter? Vaak is dit het gevolg van ongewilde zwangerschap. Verkrachtingen zijn hier dan ook dagelijks rituelen. Van sommige kinderen hebben we de hele dag geen enkele gezichtsuitdrukking kunnen ontdekken.

Na dit meegemaakt te hebben, was het voor ons erg moeilijk om afscheid te nemen. Zo had Nadine kinderen op de schoot liggen, die zich zo op hun gemak voelden dat ze in slaap vielen. Caressa mocht een baby de fles geven, en hem op zijn gemak stellen (dit lukte dan ook erg goed). Britt heeft de hele dag met een jongetje rondgelopen, die geen woord gezegd heeft, en geen enkele sprankel emotie heeft laten zien. Op het moment van afscheid, begon het jongetje te huilen en wilde Britt niet verlaten. Als laatste had Sven een met HIV besmet kind op de schoot. Ondanks haar enorm hoge koorts, heeft dit kindje genoten van het knuffelen en het gevoerde eten.

Na onze emoties weggedrukt te hebben, zijn we nog naar één andere plaats gereden. In deze township woonde Golden. Vroeger had deze man geen geld of verblijfplaats. In een droom werd hem verteld dat er op de nabijgelegen vuilnisbelt honderden bloemen te vinden waren. Na verschillende mislukte pogingen, kwam Golden in plaats van honderden bloemen, honderden gele en witte frisdrankblikjes tegen. Wellicht had het hier iets mee te maken? In een schuur ging hij aan de slag met dit blik. Van dit kosteloze materiaal maakte hij prachtige bloemen. Hier hebben wij er dan ook een paar van gekocht.

Na een emotionele dag, tijd om af te schakelen in de stad. We besloten te gaan eten in Cape of Cuba. Een Cubaans restaurant, waar de bediening helaas niet al te best was. Dit mocht onze avond niet verpesten, waarna we besloten terug te gaan naar Mama Africa. Opnieuw hebben we hier genoten van een prachtige Live-band. We hebben genoten van onze laatste avond in Kaapstad.

Wist je dat…?

• Nadine en Sven vandaag verrast werden door een salamander op hun kamer?

• Nadine de zanger van de Live-band wel eeeerg leuk vond?

• ze dit dan ook overduidelijk liet merken aan hem?

• op het moment dat we dit typen, iets hylarisch meemaken?

• je we hierover meer zullen vertellen in het dagjournaal van morgen?

• Britt de taxichauffeur een eenrichtingsstraat instuurde?

• we vandaag bijna getuigen waren van een steekpartij?

• het daarom dus maar goed is dat hier overal zoveel beveiliging rondloopt?

Dag 37, 30 september 2010

Vandaag staat de townshiptour in Kaapstad voor ons op de planning. Iets waar we allemaal lang naar uit hebben gekeken. Na een heerlijk omeletje gegeten te hebben, wachten wij buiten op ons vervoer. Na twintig minuten wachten (ja ook in Kaapstad kent men de Afrikaanse mentaliteit) komt het busje aan, met daarin Edith en haar reisgenoot.

Na even bij gekletst te hebben komen we aan in de eerste township. Allereerst brachten wij een bezoek aan Nellie. Nellie is een alleenstaande moeder van drie kinderen. Voorheen woonde zij met drie gezinnen in een kamer van vier bij drie meter. In dit gebouw woonden honderden mensen, waardoor de privacy en veiligheid erg laag was. Misbruik en verkrachtingen komen in deze huizen erg veel voor. Vanuit het project van Brian (tourleider) heeft Nellie een Wendyhuisje kunnen krijgen in de achtertuin van de welvarendere mensen in de township.

Vanuit Nellie gaan wij op bezoek bij het volgende gezin dat een Wendyhuisje bewoont. Aangekomen blijkt er helaas niemand thuis te zijn. Na een paar pogingen tot telefonisch contact besluiten we door te gaan. Dan echter komt een van de dochters thuis van school. Zij laat ons het huis zien en al snel komt ook haar zus thuis. Twee ongelooflijk lieve, mooie en spontane meiden. Na een tijdje gekletst te hebben en wat foto's gemaakt te hebben gaan we op pad naar het voormalige huis waar beide gezinnen woonden.

We zien de oude kamer van de zusjes. Dit is een klein hokje waar wat bedden in staan. De geur bij binnenkomst is veelzeggend. Hygiëne en veiligheid is hier ver te zoeken.

Na deze drie indrukwekkende bezoeken vertrekken we naar de volgende township. Hier bezoeken wij ‘Little Angels'. Een crèche waar ongeveer 30 kinderen van 07.00 tot 19.00 verblijven. De kinderen genieten net van hun warme maaltijd als wij een kijkje binnen nemen. Het aangebouwde huis van golfplaten dient als speelruimte, slaapruimte maar ook werkruimte voor de basisschoolkinderen.

Vanuit de crèche rijden we naar ‘Heaven's Shelter House'. Een opvang voor misbruikte vrouwen en kinderen. Ook dit is zeer indrukwekkend. Een mooi groot gebouw waar veel mensen bij elkaar wonen. Echter is het duidelijk zichtbaar dat de vrouwen en kinderen die hier leven veel mee hebben gemaakt. Hun gezichten lijken uitdrukkingsloos en leeg.

Vanuit het opvanghuis vertrekken we voor onze lunch. Deze zullen we vandaag nuttigen bij de plaatselijke bevolking. We stappen uit bij een klein betonnen ‘Mandela' huisje. Hier staan ons twee oudere dames op te wachten. Zij hebben samen een heerlijke lunch gekookt. Rijst met gehaktsaus, aardappelen en kippenbouten. Als toetjr krijgen we een warme appelbol met vanillesaus. Heerlijk!

Na de lunch is het dan zo ver. We gaan op weg naar Colleen's place of hope. Hier wonen gemiddeld dertig kinderen in de leeftijd van 0 tot 18 jaar. Het gaat om weeskinderen, kinderen van drugsverslaafden ouders en vondelingen. Het is erg druk in huis, en eigenlijk is het huis te klein voor dit aantal kinderen. Morgen zullen we in dit huis een dag vrijwilligerswerk doen. En na onze eerste ontmoeting kunnen wij niet wachten hier een dag door te brengen.

Na ons bezoek aan Colleen, vertrekken wij naar de volgende township. Een zwarte township waar ongeveer een miljoen mensen wonen. Hier bezoeken wij een jongerenclub. De jongeren zullen ons laten zien wat zij dagelijks doen. Er wordt muziek gemaakt, gezongen en gedanst. Dit is ontzettend mooi en bijzonder.

We komen tijd tekort vandaag maar toch brengen we nog snel een bezoekje aan Rosie. Rosie verzorgt dagelijks voor 200 kinderen ontbijt en lunch. Dit doet ze vanuit een klein Wendy huisje midden in de township. Het verhaal achter deze mooie onderneming is als volgt. De kinderen in de township moeten te voet naar school, dit zijn vaak lange afstanden. Omdat er thuis geen eten is voor de kinderen, vergt de wandeling veel energie voor de kinderen. Hierdoor vallen sommige kinderen op school in slaap en kunnen zij zich slecht concentreren. Met als gevolg dat de kinderen het slechter doen op school en in hun ontwikkeling. Rosie wilde deze spiraal doorbreken door voedsel aan te bieden, zodat de kinderen zich beter ontwikkelen.

Als allerlaatste van de tour bezoeken we een voetbalelftal. Doordat er in de township geen plaats is om te trainen, voetballen de jongens langs de autosnelweg. Hier liggen vaak grote stukken gras waar de kinderen veel ruimte hebben. Echter is dit een gevaarlijke plek, zowel de weg er naar toe is gevaarlijk als de ruimte waar ze voetballen. Het elftal waar we vandaag naar toe gaan bevindt zich naast de afslag van de township. Om hier te komen moeten wij de drukke weg over steken en over de vangrail naar beneden klauteren. We bezoeken het elftal om hen spullen aan te bieden. Edith heeft namelijk in Nederland contact gehad met Bert van Marwijk. Hij heeft een aantal bijzondere spullen aangeboden als de officiële wk-tarining bal, voetbalpakken waarin de Nederlandse spelers op het WK hebben gespeeld, een poster en gesigneerde foto's. De spelers zijn dolblij als zij de spullen in ontvangst mogen nemen en kussen de spullen van vreugde. Na ook dit bijzondere moment meegemaakt te mogen hebben gaan we op weg naar huis.

Even snel opfrissen en dan meteen weer op pad. We hebben namelijk een tafel gereserveerd bij ‘Mama Afrika'. Een zeer bekend restaurant in Kaapstad. De meeste van ons gaan voor de mixed grill van Krokodil, Kudu, Struisvogel en worst van Springbok. Tijdens de heerlijke maaltijd genieten we van de live muziek. Een typisch Afrikaanse band. Caressa, Sven en Nadine besluiten dan ook na het eten nog even te blijven om van de muziek en een heerlijke cocktail te genieten. Wat een indrukwekkende maar mooie dag.

Wist je dat...

- Edith en Terrie ons vandaag hebben vergezeld tijdens het diner.

- Ook zij erg genoten van de muziek en het eten.

- Wij om vijf uur gewekt worden door het ochtendgebed van Moslims.

- Wij op dit moment verblijven in een moslimwijk in Kaapstad, dit het bovenstaande verklaart.

- Sven en Nadine alleen een bad hebben, geen douche.

- Zij dit beiden echter heerlijk vinden.

Dag 36, 29-september-2010

Na een 'heerlijke' nacht in het centrum van Kaapstad werden we wakker in ons B&B. Vannacht hebben wij namelijk om 5 uur genoten van een moskee die hier om de hoek in de moslimwijk ligt. Wat maken deze gebeden een geluid! Alle 3, behalve Nadine, werden wakker door deze herrie. Om 8 uur ging onze eigen wekker af. Na ons te hebben aangekleed zijn we beneden in de piepkleine eetruimte gaan ontbijten. Ook hier was aanpassen! Je kon niet met z'n vieren aan een tafel zitten en het ontbijt paste maar net op de toonbank.

Vandaag zou de dag zijn om met eigen vervoer door Kaapstad te rijden. Dit hebben we uiteraard ook gedaan. Als eerste zijn we gestopt bij een groot wijnlandgoed. Hier hebben we mooie foto's kunnen maken van de wijngaarden en zijn we stiekem de wijnkelder binnen geslopen. Aangezien er geen personeel was en de deur gewoon open stond, hebben we er onze eigen rondleiding van gemaakt.

Vervolgens ging onze reis verder naar een punt waar we walvissen konden spotten. Deze hebben we helaas niet gevonden. Het enige wat we hebben kunnen spotten was een kanovaarder. Dan maar kijken of we bij onze volgende stop de pinguïns konden zien. Met een gouden tip van de parkeerwachter (waar wij hem wel voor hebben moeten betalen) zagen we de pinguïns van heel kortbij. Ook hier hebben we leuke foto's van kunnen maken.

Onze volgende stop was Kaap de Goede Hoop. Na het park binnen te zijn gereden, zijn we direct naar Kaap de Goede Hoop op zoek gegaan. Hier hebben we de welberuchte foto kunnen maken. Het uitzicht vanaf dit punt was fantastisch. De zee was helderblauw. Geweldig! Inmiddels kregen we toch wel honger en zijn we naar het restaurant gereden. Hier hebben we een heerlijke salade gegeten. Na onze buikjes gevuld te hebben, waren we klaar voor de klim richting de vuurtoren van Kaappunt. Ook dit was weer een ervaring. Boven aangekomen bleek het uitzicht hier nog mooier te zijn. We voelden ons heel speciaal. Niet iedereen kan namelijk zeggen dat hij/zij op Kaappunt gestaan heeft. Ongelooflijk mooi!

Na dit alles gezien te hebben zijn we over een van de mooiste wegen van de wereld (Chapman's Peak Drive) teruggereden richting Kaapstad. Deze weg bevond zich tegen berg aan, langs de kust. Ook dit was weer bijzonder.

Onderweg naar huis zijn we nog bij een plaatsje gestopt (Houtbaai) waar een mooie haven te zien was. In deze haven lag vlakbij een zeehond. Hier hebben we dankzij een local mooie foto's van kunnen maken. Hij liet de zeehond springen door middel van een stukje vis. Hier wilde hij wel geld voor terugzien. Ongelooflijk hoe mensen hier aan geld proberen te komen.

Eenmaal thuis aangekomen zijn we nog een uurtje op internet geweest en hebben we ons verzorgd om voor de verandering nog maar eens te gaan uiteten. Dit keer zijn we naar een tapasrestaurant gegaan, midden in het centrum van Kaapstad. We hebben er samen met de ouders van Britt een gezellige avond gehad!

Wist je dat.......

• de ouders van Britt inmiddels heel wat inside-information te weten zijn gekomen?
• we geen één tapas hebben gegeten, dieniet lekker was ?
• Caressa vandaag een perfecte hellingproef heeft uitgevoerd?
• Britt dit niet lukte?
• we Kaapstad nu echt goed hebben leren kennen?
• Nadine het vies vind om haar eigen zonnebrandcrème uit te smeren?
• Caressa dit dan maar heeft gedaan.
• Sven niet goed naar straatnamen kijkt?
• Hij ons de foute kant op stuurde op weg naar het restaurant?

ABC-tje van deze week:

A Anton en Suzan, geweldige mensen met een geweldige lodge. Hier hebben we echt genoten.

B Bergen beklimmen, dit hebben we zowel met de jeep als met de tractor gedaan.

C Code (internet), deze hebben we weten te kraken en daardoor hadden we 2 dagen gratis internet.

D Drank, elke avond genieten we van een glas wijn.

E Emigreren, dit wilden we allemaal na het zien van de prachtige stranden en huizen in Kaapstad.

F Fork Tapas restaurant, hier hebben we heerlijke tapas gegeten met z'n zessen.

G Guesthouse, deze hebben tijdens onze reis vaak bezocht.

H Hop-on-hop-of bus, hiermee hebben we alle leuke plekjes van Kaapstad gezien

I Internet, gelukkig hebben wij dit tijdens de reis volop gehad. Heerlijk om met iedereen bij te kunnen kletsen.

J Jabulani, de naam van de bekende wk-voetbal. Deze hebben we mogen geven aan een lokale voetbalvereniging.

K Kaapstad, dit was onze hoofdbestemming van deze reis. Wat een wereldstad!

L Levenservaring, deze doen wij in Afrika zeker op!

M Mama Afrika, een typisch Afrikaans restaurant met heerlijke gerechten en Afrikaanse live-muziek.

N Nagerecht, deze bestellen wij veel tijdens onze reis. Hier kun je echt van genieten.

O Optreden, dit hebben we 2x mogen meemaken in Mama Afrika.

P Post, de kaarten moeten nog steeds door Britt en Sven worden gepost.

Q Quinten Tarantino, deze zijn we nog niet tegengekomen.

R Rondreizen, dit hebben we de afgelopen dagen gedaan.

S Strandstraat, een van de grootste straten in Kaapstad. Vroeger was Strandstraat het begin van het strand.

T Tafelberg, deze biedt geweldig uitzicht en hebben we samen met de ouders van Britt bezocht.

U Uitzicht, zowel op de Tafelberg als de bergen langs de weg. Geweldig!

V Voetbal, wij hebben de officiële wedstrijdbal van het Nederlands elftal mogen vasthouden, wat een eer!

W Weeshuis, Colleen's place of hope, hier hebben we een dag vrijwilligerswerk mogen doen. Een geweldig huis met geweldige kinderen!

X Xxxjes, deze willen wij aan familie en vrienden geven.

Y Ysberen, misschien komen we die nog op safari tegen.

Z Zeehond, die hebben we in Houtbaai van heel dichtbij gezien.

Dag 35, 28 september 2010

Zo... Eindelijk! Zoals de Nederlanders het vroeger deden, bereikten wij vandaag Kaapstad! Na ongeveer een uurtje in de auto te hebben gezeten, bereikten we de drukke wegen rondom deze grote stad. Na een aantal keren gekeerd, gevloekt en getierd te hebben, bereikten we eindelijk onze nieuwe lodge. La Rose Bed and Breakfast was onze nieuwe bestemming. Een piepklein, kleurrijk, maar knus en gezellig verblijf. Terwijl Caressa en Britt de ‘kleine' kamer kregen, mochten Nadine en Sven genieten van de wat luxere kamer. Balkon, bad en gezellig zitje. De dag kon beginnen!

Vandaag was het niet alleen speciaal dat we Kaapstad bereikten. Britt zou namelijk vandaag herenigd worden met haar ouders. Dit was het moment waar ze al een tijdje naar uitkeek. Midden op straat, pal voor onze lodge, kwamen we ze dan ook tegen! Na snel wat bijgekletst en geknuffeld te hebben, bleek dat Rik (de vader van Britt) al wat voorwerk had gedaan. Via internet had hij entreekaarten besteld voor de Tafelberg. Vandaag was het namelijk een schitterende dag. Warm weer, lekker zonnetje en geen wolkje aan de lucht. Kortom, perfect weer om de Tafelberg te beklimmen. Beklimmen? Hier doen wij niet aan. Wij pakken gewoon lekker de lift. Samen met nog 54 anderen (om precies te zijn), ‘beklommen' wij op onze manier deze berg. Na een korte wandeling, met verschillende prachtige uitzichten, begonnen onze magen toch behoorlijk te rommelen. Ondanks dat het indrukwekkend was om over Kaapstad heen te kijken, besloten we om te gaan lunchen.

Na onze lunch, opnieuw met de kabellift naar beneden. Een hele belevenis. Onderaan stonden de bekende, grote rode bussen op ons te wachten. Zoals we ook gekomen waren, vertrokken we weer: met de Hop-on-bus. Deze bracht ons naar verschillende beroemde en interessante dingen in Kaapstad. Zo reden we langs behoorlijk dure huizen, mooie privéstranden en Waterfront. In Waterfront besloten we dan ook even uit te stappen en te genieten van deze boulevard. Op deze boulevard zijn behoorlijk wat leuke en lekkere café en bars. Wij besloten om een lekker ijsje te nemen. Onder het genot van een saxofoon spelende oude man, dansende jonge kinderen en ritmisch klinkende marimbaspelers, hebben wij lekker in de zon bruin (voor sommige rood!) zitten worden. Nog even snel kijken naar wat lekkere restaurants voor vanavond, en dan weer op weg terug.

‘Thuis' aangekomen gingen we het internet uittesten. En ja hoor, ook hier weer de komende dagen gratis internet. Wat een luxe! Terwijl Caressa zich ging opfrissen, en Nadine en Sven van het internet gebruik maakten, belde Britt de taxi. 19.45 uur zou hij klaarstaan. Terwijl we gewend zijn dat in Afrika alles ‘ietjes' later komt, stond de taxi echter een half uur eerder op de stoep. Letterlijk. Wij verblijven in een kleine straat, waardoor de taxi hier geen eeuwigheid kon blijven staan. Snel dus maar andere schoenen aandoen, gel in de haren pleuren en een toilet bezoeken en hup de taxi in. Deze bracht ons naar een heerlijk restaurant in Waterfront.

Samen met de ouders van Britt hebben we hier (opnieuw) heerlijk gegeten. Komt er ook een plaats waar we niet lekker eten? We wachten af... Rik en Manon hadden ons voor deze avond uitgenodigd. Wij willen hun dan ook super bedanken voor deze lekkere en gezellig dag / avond!

Tijdens het eten werd er al druk gespeculeerd over het cadeau dat Jeroen voor Britt had meegenomen. De wildste verhalen gingen de ronde. Niemand had echter gelijk. Na een bezoek aan de lodge van Rik en Manon bleek dat Jeroen bij familie en vrienden filmpjes had opgenomen. Britt hebben we de rest van de avond dan ook niet meer gehoord!

Vandaag kunnen wij terugkijken op een enerverende dag. Wat een geweldige stad! Al snel kwamen we erachter dat we hier van elke minuut moeten gaan genieten. Dit maken we waarschijnlijk niet vaak meer mee.

Morgen staat ons een rondrit te wachten. Met onze auto maken we een tocht langs alle bekende en beroemde plaatsen in Kaapstad. We houden jullie op de hoogte!

Wist je dat...

• - onze auto het 's avonds bewaakt wordt?
• - er in de hop-on-bus Nederlands gesproken kan worden?
• - hier locals zijn die je helpen bij het oversteken van de straat?
• - we vandaag telefonisch contact hebben gehad met Liesbeth?
• - zij wist te vertellen dat de Wendyhuisjes besteld zijn en dat Stoffel de Schildpad is uitgezet?
• - onze lodge felgeel van kleur is?
• - we vanmorgen bij de verkeerde lodge stonden?
• - wij achteraf eigenlijk bij iemand in de woonkamer stonden?
• - de ventilator bij stand 1 harder draait, dan bij stand 4?
• - het nu 0:13 uur is, en iedereen gaat slapen?

Dag 34, 27 september 2010

Vanmorgen konden we dan eindelijk eens lekker uitslapen. Er was deze dag geen ontbijt inbegrepen en ook niks stond vast op de planning. Zelfs Caressa wist tot 8.00 te slapen. Al snel volgde Sven en om half 9 waren ook Nadine en Britt wakker. We hebben toen ons eigen ontbijtje klaargemaakt, bruin brood met pindakaas en een glaasje sinaasappelsap.

Nadat we ons verzorgd hadden, zijn we lekker door het dorp gaan lopen en hebben we alweer wat souvenirtjes gekocht. Vervolgens zijn we gaan lunchen. We bestelden allemaal iets simpels... tenminste dat dachten we. De keuken had het er blijkbaar erg moeilijk mee. Caressa had een ciabatta met zalm besteld, Britt een vlees/kaasplankje, Sven een ciabatta met ham/kaas en tomaat en Nadine een bruchette met tonijn.
Na een minuut na het opnemen van de bestelling, kwam de bediende weer terug naar onze tafel. Er was maar nog 1 ciabatta, dus bestelde Sven een kipburger met ananas.
Britt begon zich af te vragen wat zij dan bij haar plankje kreeg, want op de menukaart stond toch echt ciabatta.
Een minuut daarna kwam de bediende alweer naar onze tafel met de mededeling dat er helemaal geen ciabatta meer was en vroeg zij of het goed was dat de zalm van Caressa in een wrap werd geserveerd. Ook daar deden we niet moeilijk over.
Een minuut daarna kwam een andere bediende, die ons kwam vertellen dat ze toch nog een doos ciabatta hadden gevonden.
Inmiddels vroegen we ons allemaal af wat we dan uiteindelijk zouden eten. Gelukkig kreeg Caressa haar ciabatta, Sven zijn kipburger, Nadine haar bruchette en Britt kreeg stokbrood bij haar plankje. Het was allemaal erg lekker!

Na onze maagjes vol te hebben gegeten, reden we naar een wijngaard. Hier in de omgeving zijn er meer dan 25 wijngaarden, dus het was nog een hele klus om de goede keus te maken. Uiteindelijk zijn we bij ´Solms Delta´ naar binnengereden. Hier namen we plaats onder een boom en mochten we 4 verschillende wijnen proeven, uitkijkende over de wijngaard. Na druk overleg hebben we een keuze kunnen maken en 2 flessen gekocht voor thuis.

Na het proeven zag wij nog iets interessants op de kaart staan, namelijk een gevangenis. Terwijl Caressa en Britt dachten dat het niet mogelijk was om deze gevangenis te bezoeken, gingen Nadine en Sven even informeren. Helaas, ondanks dat het toch mogelijk was, hadden we van te voren moeten reserveren. We hebben toen maar besloten om de broodjes voor morgenvroeg te gaan halen en op onze kamer gebruik te maken van ons illegale internet.

Om 18.30 uur hadden we gereserveerd bij de plaatselijke Italiaan. Hier hebben we alle vier genoten van een heerlijke pizza! Wij hadden gedacht om ook deze avond te vullen met ons illegale internet... maar helaas! Het internet deed het niet meer. Zouden we de aantal bytes van deze onbekende mensen hebben opgebruikt? Maar geen paniek, we hadden wel al op internet gezien, dat onze B&B in Kaapstad ook beschikt over gratis internettoegang.

Ciao,

Dieniebienie, Caressabessa, Brittepitje en Svennieboy

Wist je dat...?

• - Nadine vandaag eindelijk vingerhoedjes heeft gevonden?
• - Caressa nu ook weet waar deze voor dienen?
• - De meneer van het wijnproeven een erg aanstekende lach had?
• - Tegen onze verwachting in, de bedden vanmorgen toch opgemaakt werden?
• - De ouders van Britt over 10 minuten (21.50 uur) landen in Kaapstad?
• - Wist je dat Sven vanmorgen met de kinderen uit groep 8 heeft gechat?

Dag 33, 26 september 2010

Vandaag is het voor ons Holland dag geweest. Het begon al vanmorgen. Na een heerlijke nachtrust, zelf Caressa heeft langer dan 6 uur kunnen slapen, staan wij op in een mooie logde gerund door de Nederlanders Joop en Mickey. Wij genieten vervolgens van Nederlandse koffie met roerei en toast. Erna besluiten we om het deze dag rustig aan te doen. We gaan dan ook op ons gemak nog even Montagu in om in een art-winkeltje wat leuke souveniers te kopen voor de mensen in Nederland. Na dit gedaan te hebben besluiten we om de reis naar Franschhoek met de auto te beginnen.

Voordat we de logde verlaten heeft Joop ons nog een paar tips gegeven om onderweg naar Franschhoek te bezoeken. Al snel komen wij bij tip 1 aan. Dit was namelijk een fort hoog op een berg waar je prachtig uitzicht hebt. Nadat Caressa haar hoogtevrees had overwonnen, konden we leuke foto's maken van het prachtige uitzicht. Eenmaal weer de berg naar beneden te zijn geklommen, zijn we verder gereden naar tip 2. Dit was het plaatsje MC Gregor. Een dorpje dat in de 19^de eeuw werd gebouwd. Hier hebben wij de plaatselijke pottenbakker bezocht. Na een praatje met de pottenbakker zijn we doorgereden naar onze eindbestemming voor vandaag appartementen Sunny Lane in Franschhoek.

In Franschhoek zijn we als eerste gaan lunchen. Na ons ontbijtje van vanmorgen half 9 begonnen onze maagjes toch weer langzaam te rammelen. Ook hier hebben wij weer heerlijk gegeten. We besloten om allemaal voor de zelfgemaakte ravioli te gaan. Hier in Zuid-Afrika ken je geen simpele menukaarten met broodjes, salades en soepjes. Nee, hier zijn het meteen luxe warme gerechten als lunch. Vervolgens hebben we voor 2 dagen wat ontbijtspulletjes gehaald. Ook dit was weer typisch Nederlands namelijk bruinbrood met pindakaas. Terwijl we deze boodschappen doen horen wij op de achtergrond André Rieu (alweer iets Nederlands!). Aangezien het inmiddels flink was gaan regenen (ook Nederlands!) zijn we terug gegaan naar onze appartementen.

Op een gegeven moment hoorden Britt en Nadine vanuit hun appartement een gil. Dit bleek Caressa te zijn die zo blij was dat Sven de internetcode had weten te kraken. Onze dag werd hierdoor nog erg gezellig. We konden eindelijk alle tijd nemen om uitgebreid met het thuisfront (Nederland) te praten. Samen hebben we in het appartement van Caressa en Sven op internet gezeten.

Om half 8 zijn we voor de verandering maar weer eens gaan uiteten. Dit keer in een Frans Bistro restaurant. Ook dit was weer heerlijk. Sven genoot van mosselen, Nadine van een heerlijke schnitzel en Britt en Caressa van een goed biefstukje. Na de rekening betaald te hebben zijn we terug gereden naar het appartement. Hier hebben we vervolgens de hele avond op internet gezeten. Heerlijk!!

Wist je dat.....

• - We via de videochat het thuisfront in het echt hebben kunnen zien?
• - We vandaag midden op de weg moesten stoppen voor een overstekende baviaan?
• - We vandaag onze eerste Zuid-Afrikaanse tolweg hebben gereden
• - Ons appartement zeer goed beveiligd is met tralies voor het raam?
• - Wij ons afvragen of Franschhoek een onveilige stad is?
• - Dit onze eerste alcoholvrije dag is?
• - Vandaag de ouders van Britt zijn vertrokken naar Kaapstad?

Dag 32, 25 september 2010

Vandaag zijn wij precies 1 maand onderweg. We worden na een rustige nacht om 7 uur gewekt door de wekker. Snel alles weer inpakken, want na een overheerlijk fruit, asperge/ei soufflé, tomaatje, geroosterd brood, spek en courgetttecake ontbijt gaat onze reis verder richting Montagu. We schrijven nog even in het gastenboek van de lodge en stappen vervolgens in onze volgepakte auto.

Nadat we een half uurtje onderweg zijn, constateren Caressa en Britt op de achterbank dat er iets niet klopt. Ze besluiten om toch maar eens de kaart te bekijken, want de tomtom geeft een raar kilometer aantal aan. En jawel hoor, we hebben ons verreden! Blijkt dat er in Afrika meer dorpjes ‘De Hoop' heten. Het vervelende van alles was, dat we om 13.30 uur bij een tractorrit hoorden te zijn en dat we ons een uur vertraging niet echt konden permitteren. Gelukkig konden we goed doorrijden en kwamen toch op tijd aan bij guesthouse ‘Malherbe'. Dit guest house wordt gerund door de twee Nederlanders Joop en Micky. Ook dit keer zag alles er prima uit. Caressa en Nadine zouden een kamer delen en in de kamer ernaast zouden Britt en Sven slapen. Toen we er ook nog eens achter kwamen dat we wifi in dit hotel hadden, was onze dag helemaal goed.

Nadat we een half uurtje de boel verkend hadden, moesten we toch echt op weg naar de tractorrit. Aangekomen, bleek dat wij niet als enige dit vandaag op het programma hadden staan. De aanhanger zat helemaal vol. We reden de bergen in, waar een paar keer gestopt werd om te genieten van het mooie uitzicht en foto's te maken. Boven in de berg stopten we ook bij een huisje, waar we een glaasje ‘Muscadel' kregen. Vervolgens reden we weer naar beneden, waar we dan voor de verandering weer in onze auto stapte om terug te rijden naar het guesthouse.

We hebben ons even opgefrist om vervolgens naar ‘Jessica's' te gaan. Daar hadden wij eerder die dag al een tafel voor 4 gereserveerd. We kwamen binnen in een huiselijke en gezellige sfeer. We hadden al van meerdere mensen gehoord, dat dit restaurant het beste was van de hele stad, dus onze verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. We kunnen jullie dan nu ook vertellen, dat het geweldig was! Het beste eten tot nu toe!
Allereerst hadden we een fles goede wijn besteld. Caressa en Nadine begonnen vooraf met een tartaartje van springbok met carpaccio, afgewerkt met kaviaar. Sven en Britt gingen voor de mozzarella/tomaten salade. Het was al snel duidelijk dat het een erg mooie avond zou worden.
Vervolgens kregen Caressa en Britt een biefstuk met risotto, Nadine ging voor de vis en Sven nam een trio van struisvogel, lam en springbok met daaroverheen mangosaus, espressosaus en rozemarijnsaus.
Als toetje hadden we alle vier een heerlijke chocoladebrownie met een bolletje ijs. Hierop had de chef zijn eigen appelkaviaar gedaan.
Kortom het was heeeeeeeeeeeerlijk!!!

We zijn lekker terug gewandeld (want in Montagu is het veilig om 's avonds over straat te lopen!) en zijn toen met ons viertjes gezellig bij Sven en Britt op de kamer gaan zitten. Ieder met ons eigen laptopje het wifi internet uitproberen, wat het prima bleek te doen.

Wist je dat...?

• - We voorlopig genoeg bergen gezien hebben?
• - We onze bedden lekker konden voorverwarmen?
• - Dat het in de auto tijd wordt voor een nieuwe cd, omdat we de castle of love cd inmiddels helemaal uit ons hoofd kennen?
• - Dat we onderweg uit moesten kijken voor overstekende schildpadden?
• - Wist je dat we gister verbaast tegen een boom aanliepen met wel 100 ibissen erin?
• - Wist je dat je in heel Afrika zelfs bij het tanken verwend wordt? Je hoeft de auto niet uit en de raampjes worden voor €0.10 fooi gewassen.