Dag 80, 12 november 2010

Vandaag is definitief onze laatste dag in Zuid-Afrika aangebroken. Met een vreemd gevoel staan wij dan ook om 8.30uur op. Aan de ene kant verlangen we enorm terug naar huis, terwijl we aan de andere kant een geweldige tijd hebben en het jammer vinden dat het afgelopen is. Op het balkon eten we de laatste keer yoghurt met muesli en een croissantje.

Om onze laatste dag op te vullen besluiten we om in de ochtend naar het apartheidsmuseum te gaan. Na een taxi besteld te hebben beginnen we onze tocht door het museum. Het museum begint met tekeningen en foto's van de eerste inwoners van Zuid-Afrika. Later dringen wij het land binnen samen met de Engelsen en worden diezelfde inwoners slaven. Vanaf dien blijft er altijd verschil tussen blank en zwart. Overal was dit terug te zien. Zo hadden zwarten scholen geen meubilair, mochten zwarten mensen maar 1 winkeltje in een wijk hebben, mochten zwarte mensen niet stemmen en mochten zwarten mensen sommige winkels, restaurants, liften enz. niet gebruiken.
Uiteindelijk kwam er een politieke beweging waarbij de zwarte mensen (samen met Nelson Mandela) voor hun rechten gingen vechten. Na de nodige letterlijke en figuurlijke gevechten, zijn de rechten voor zwart en blank gelijk getrokken.
Wij hebben echter de afgelopen maanden ervaren dat dit nog niet overal daadwerkelijk het geval is.

Na het apartheidsmuseum hebben we ons door de taxi af laten zetten in de gezellige winkelstraat in onze wijk. Daar hebben wij lekker geluncht en met ons vieren terug gekeken op de afgelopen 3 maanden. Ongelooflijk! 12 weken geleden kwamen wij aan in dit schitterende land. Wat we in die 12 weken allemaal gedaan hebben, beseffen we nog niet helemaal. Wat we wel weten, is dat we vanavond in het vliegtuig naar huis stappen. Dit doen we met een dubbel gevoel. Natuurlijk zijn we blij als we iedereen weer zien, maar we laten ook veel mensen in dit land achter die ook veel voor ons zijn gaan betekenen.

Voordat we naar het vliegveld vertrokken, hebben we ons op de kamer nog eventjes kunnen opfrissen en kunnen rusten. Om kwart over vier reden we dan echt voor de laatste keer over de Zuid-Afrikaanse wegen. Op het vliegveld hebben we een hapje gegeten en gewacht tot we konden boarden richting Cairo. Nog heel even en dan zijn we home sweet home.

Wist je dat...?

• - Wij bij het apartheidsmuseum door de ingang voor de blanke naar binnen moesten? Dit om te laten zien hoe het vroeger was.
• - De schoenen van Nadine en Britt zorgen voor elektrische schokken?
• - Onze taxichauffeur naar het vliegveld een uur te vroeg was?
• - We om 21.45uur de lucht in zijn gegaan?
• - We tijdens de vlucht geluk hadden met onze plaatsen. We namelijk per persoon 2 stoelen konden gebruiken?

Bungeejump-filmpje op Youtube

Via MOVARE-TV-4-KIDS heeft Sven het voor elkaar gekregen om zijn bungeejumpfilmpje op het internet te krijgen...

Ga naarhttp://movaretv4kids.hyves.nl/ Hier kun je lid worden van deze hyves. Vervolgens kun je onder het kopje video's het bungeejumpfilmpje zien..

Heb je geen hyves? Kijk dan via http://www.youtube.com/user/MovareTV4kids#p/a/u/2/enY-t2cPrws

Enjoy ;-)

Dag 79, 11-november-2010

Vanmorgen ging bij ons (alweer) vroeg de wekker. Om 7.00 uur! Dit keer was het erg moeilijk om vroeg ons bed uit te komen, aangezien de king size bedden in deze lodge wel erg lekker liggen. Om 7.30 uur zaten we dan toch echt aan ons ontbijt en om 8.00 uur stonden wij lekker, op onze Nederlandse manier, op tijd klaar. Wij zouden namelijk opgehaald worden voor de township tour door Soweto (de grootste township van heel Zuid-Afrika). Uiteraard werden we pas om 8.20 uur opgehaald, want het blijft nog steeds Zuid-Afrika.

We werden met de auto Soweto binnen gebracht en afgezet bij een jongeman met 8 kinderfietsen voor de deur... het zal toch niet?!? En jawel hoor, deze fietsen waren voor ons bedoeld. Samen met de man zouden we door Soweto fietsen en hij zou ons alles over de township vertellen. Vol goede moed stapten we op de fietsjes. Als eerste viel ons op, dat Soweto er niet als een ‘township' uitziet. Het zijn allemaal stenen huizen, sommige zelfs erg mooi aangebouwd. Zo blijkt ook dat de meeste miljonairs uit soweto komen en daar nog steeds wonen, omdat ze trouw willen blijven aan hun cultuur. Het grootste deel leeft echter nog steeds in armoede en dat is overal te zien.
We stoppen als eerste bij een treinspoor. Dit is de eerste keer dat wij een treinspoor zien in Zuid-Afrika en in Soweto alleen zijn al 5 stations. Ook kunnen de mensen gebruik maken van de taxibusjes die ze met nog 15 andere mensen delen. Aan de hand van gebaren laat je de taxichauffeur langs de weg zien waar je heen wilt. Is dit toevallig de goede richting, dan kun je instappen.
Nadat we onze fietsen over het spoor hebben getild, merkten we dat de versnellingen van alle fietsen niet zo werkten als het zou moeten. Uitgeput komen we dan ook aan bij de plaatselijke winkeltjes. Sven durfde het aan om een Afrikaanse oliebol te proeven. In het winkeltje is het enorm benauwd en ruikt het niet helemaal fris. Daarbij is het enorm druk en doen de mensen ook geen moeite om ruimte tussen iedereen in te laten. Onze gids legt ons uit dat de mensen graag dicht op elkaar staan, omdat we allemaal brothers en sisters van elkaar zijn. Helaas voor de dames betekende dit vandaag dat ze wel erg veel nageroepen werden, want 3 blanke meiden op een fiets zien ze niet vaak.
Onze volgende stop is een vuilnishoop en een meer. Onze gids legt ons uit dat sommige zieken mensen naar het meer gaan om beter te worden. Sommige komen er nog uit en andere niet. Ook legde hij ons uit hoe een traditionele dokter te werk gaat. Je komt binnen, je krijgt een naam, hij verteld je het probleem en je krijgt een middeltje mee naar huis. Jij zelf zegt helemaal niets. De vuilnis lag er omdat er geen echte vuilnisbelt is en de mensen toch van hun afval af moeten. Dus gooien ze dit aan de rand van de stad gewoon in de natuur. Ook hangt er overal de geur van de riolering, want deze is op veel plaatsen kapot.
Nadat we de nodige afstand op ons fietsje hadden doorgebracht, kwamen terecht bij een hostel. Hier wonen de mensen die zelf geen woning kunnen betalen. In deze wijk zijn er veel politieke ruzies en wordt veel gemoord. Dus maar snel verder fietsen naar het vroegere huis van Nelson Mandela. Hier zijn wij naar binnen gegaan en werden we door een aardige jongen rondgeleid. Ook Nelson Mandela woonden vroeger in Soweto in een zogenaamde luciferswoning. Toen we het huisje uit kwamen had onze gids de taxi voor ons geregeld. Het was inmiddels behoorlijk warm geworden en het fietsen (op deze fietsen) was erg vermoeiend.

Terug in de lodge besloot Caressa lekker in bad te gaan, Sven ging tv kijken en Britt en Nadine gingen op pad om wat flesjes drinken te halen. Achteraf waren Nadine en Britt blijven plakken op een terrasje. Later in de middag hebben de dames de nodige afleveringen ‘gossip girl' gekeken om zich vervolgens op te frissen en te gaan uit eten. We besloten naar de straat om de hoek te lopen, want Nadine en Britt hadden 's middags al ervaren dat het een gezellig straat was. En dat bleek ook. Alle terrasjes zaten helemaal vol en we hebben allemaal een heerlijke pasta gegeten.

Eenmaal terug in de lodge hebben we allemaal nog even iets voor ons zelf gedaan om vervolgens weer in onze lekkere king size bedden te stappen en een langere nacht tegemoet te gaan dan afgelopen nacht.

Wist je dat...?

• - Wij allemaal een beetje verbrand zijn (Caressa en nadine iets erger) door onze fietstour door Soweto?
• - Wij er pas vanmiddag om 1 uur achter kwamen, dat we vandaag der elfde van der elfde moeten missen?
• - Dat ze in Zuid-Afrika bij een oliebol vis eten?
• - Dat Soweto 4 miljoen inwoners heeft?
• - Britt en Caressa in de kamer slapen waar Britt's ouders 4 weken geleden sliepen?
• - Wij vandaag onze laatste avond in Zuid-Afrika hebben doorgebracht?

Dag 78, 10 november 2010

Vandaag zouden we reizen van Makhado van Johannesburg. Johannesburg is de hoofdstad van Zuid-Afrika. Een stad met meer dan 5 miljoen inwoners. Enorm groot dus.

Na ongeveer 5 keer tol betaald te hebben (waarom niet 1 keer?) kwamen we terecht in onze lodge. Een super deluxe lodge met een grote regendouche, kingsize-bedden en een heerlijk bad. Wat wensen we ons nog meer op onze laatste lodge?

Terwijl Nadine en Sven uitgeput op het bed neerploften, reden Britt en Caressa een aantal kilometers terug. Zij gingen namelijk onze auto inleveren. Onze lodge was ongeveer 50 kilometer van het vliegveld verwijderd. Als je normaal door kunt rijden, betekent dit dus ongeveer een half uurtje rijden. In Johannesburg gaat deze vlieger echter niet op. Wij dachten dat we in Nederland veel files hadden. In Johannesburg is dit echter nog vele malen erger. Maarliefst anderhalf uur hebben de dames erover gedaan om bij het vliegveld te komen. Naast de files was er echter nog een ander probleem. Johannesburg beschikt over twee vliegvelden.. Je raadt het al. Ze zaten op het verkeerde vliegveld. Kan gebeuren!

De vorige keer toen we onze auto moesten inleveren waren we bang dat de verhuurmaatschappij onze deuk zou opmerken. Toen werd er echter een rondje om de auto gelopen, er werd de deuk niet opgemerkt. Deze keer werd er zelfs helemaal niet naar de auto gekeken. We hebben de sleutels ingeleverd, handtekening gezet, en klaar waren we!

Na nog lekker op onze lodge te hebben rondgehangen, werd het tijd om te gaan eten. Eerlijk gezegd hadden we hier helemaal geen zin in. We hebben tot nu toe vrijwel elke dag uitgegeten, dit gaat toch wel vervelen. Met wat tegenzin hebben we uiteindelijk toch heerlijk gegeten op The Nelson Mandela Square. Niet te klagen dus!

Na een voldaan gevoel, zijn we doodmoe op ons bed neergeploft. Op naar morgen!

A Adieë wa, zoveel mensen ontmoet, dus ook van zoveel mensen afscheid moeten nemen

B Brand langs de snelweg, hier kijken we niet meer van op

C Carnaval, de opening van het carnavalsseizoen moeten we helaas missen

D Dagjournalen, zelf deze zitten er bijna op

E Enkelvoud, alle werkwoorden worden hier in het enkelvoud gebruikt

F Fietsen, in Johannesburg gaan we de townshiptour op een fiets doen

G Gastenhof, hetgeen Nadine het meeste gemist heeft

H Handshake, dit hoort erbij als je iemand ontmoet

I Improviseren, iets wat we de afgelopen weken heel veel hebben moeten doen

J Johannesburg, de stad met 13 miljoen mensen, van waaruit wij vertrekken naar huis

K Krant, één van de dingen die Sven behoorlijk gemist heeft

L Lachen, gieren, brullen, iets wat we zeer zeker vaak genoeg hebben gedaan.

M Muziek, het lijkt wel of elke Afrikaan kan zingen, dansen en een instrument kan spelen

N Nederland, met een opgelucht en voldaan gevoel keren we terug

O Ongedierte, blij dat we hier vanaf zijn!

P Papa en mama, zo noemen de locals zich onderling, uit toon van respect

Q Queensday, één van de dingen die de Afrikanen over de Nederlanders weten te vertellen

R Respect, dit hebben we enorm veel voor het goede werk wat veel Afrikanen afleveren

S Soweto, de grootste township van Zuid-Afrika, maar wel de meeste miljonairs

T The Big 5, hiervan hebben helaas alleen het luipaard niet gezien

U Uitgeput, dit zijn we uiteindelijk toch wel allemaal!

V Vliegreis, stiekem kijken we hier toch wel allemaal naar uit

W Winter, we moeten er niet aan denken!

X x_x, met fantasie kun je hier wel een gezichtje uithalen. Inspiratieloos bij de laatste x!

Y Ijskoud, dat staat ons te wachten als we op Schiphol landen

Z Zulu's, één van de vele bevolkingsgroepen in Zuid-Afrika

Wist je dat..

• - we vandaag drie kwartier op onze taxi hebben moeten wachten?
• - een bezatte vrouw in de parkeergarage op zoek was naar haar parkeerkaartje?
• - ze na 5 minuten erachter kwam dat het parkeerkaartje eigenlijk al lang in de parkeerautomaat zat?
• - we in totaal meer dan 8000 kilometer met beide auto's hebben gereden?
• - het nog maar eventjes duurt voordat we thuis zijn?

Dag 77, 9 november 2010

Vandaag staat een luierdagje op de planning. Het vele reizen en alle indrukken zijn erg vermoeiend. Daarom staat vandaag eens even helemaal niks op de planning. We slapen eerst lekker uit, dit doen we wel op de Afrikaanse manier, om half negen moeten we namelijk aan het ontbijt zitten. We hopen vandaag op een lekkere warme dag met zon. Onze lodge heeft namelijk een heerlijk zwembad waar we gebruik van willen maken. Helaas is dit ons niet gegund, als we naar buiten kijken zien we dat het erg bewolkt is en ook niet zo warm als andere dagen.

Na het ontbijt maken we dan maar eerst gebruik van de Nederlandse televisiezender BVN die in de lodge aanwezig is. Even het nieuws van Nederland kijken zodat we weer op de hoogte zijn.

Dan is het tijd om boodschappen te doen. Vanavond koken we namelijk zelf.

Na de boodschappen gaat ieder zijn eigen weg, de een leest een boek, de ander kijkt tv of zit op internet.

Om een uur is het tijd om te lunchen, dit doen we in de lodge. Helaas voelt Nadine zich weer niet goed, zij kruipt terug in bed terwijl de anderen genieten van een heerlijke lasagne.

Omdat Nadine weer koorts heeft wordt er besloten dat het verstandig is om wederom naar een dokter te gaan. Over vier dagen vliegen we en op de Afrikaanse vliegvelden wordt je getest op koorts. Indien je koorts hebt mag je niet vliegen.

We gaan met zijn vieren op weg naar een Afrikaanse huisartsenpost. Hier wordt Nadine onderzocht door een Afrikaanse vrouwelijke arts. Omdat de symptomen erg lijken op de symptomen van Malaria, lijkt het de arts verstandig om Nadine te laten testen op Malaria. We worden doorverwezen naar het ‘Private Hospital' om bloed te prikken. Alles gaat ontzettend snel. Er zijn geen wachttijden en een half uur na het bloedprikken kunnen we de uitslag ophalen bij de arts.

Na een half uur zijn we weer terug bij de eerste arts. De test is negatief, Nadine heeft geen Malaria. Maar wat is het dan wel? Volgens de arts kan Nadine niet tegen cola. De mix van het reizen, de vermoeidheid en de cola zorgen ervoor dat Nadine zich al een tijd niet goed voelt. We krijgen weer een flinke hoeveelheid medicijnen mee en het advies om geen cola en andere frisdranken meer te drinken. Naast de medicijnen die we meekregen van de huisarts moesten er nog medicijnen opgehaald worden bij de plaatselijke apotheek. Een apotheek met blanke medewerkers. Caressa en Nadine zijn het met elkaar eens dat de drie mensen die hier werken, de meest onvriendelijke mensen zijn die ze in Afrika tegen zijn gekomen.

Eenmaal terug in de lodge hervatten wij onze rustdag. Caressa epileert Britt en lakt Britt's nagels. Dit vindt ze zo leuk dat ze nog wel even door wil gaan, dus dan is Nadine aan de beurt. Nadine hoeft niet geëpileerd of gelakt te worden, dan maar even de haren van Nadine knippen. Ook dit gaat Caressa goed af. Na het schoonheidsuurtje is het tijd voor Gossip Girl. Hier zijn de meiden inmiddels alle drie verslaafd aan. Sven heeft Fifa als verslaving, dus niemand verveeld zich.

Dan wordt er gekookt en gegeten. Na het eten gaan we nog even naar het hoofdgebouw van de lodge om nog even gebruik te maken van het internet. Na ongeveer een kwartier internetten en tv kijken valt echter de stroom uit. We besluiten nog even te wachten in de hoop dat de stroom weer aan zal springen. Zonder stroom namelijk ook geen internet. Na een half uur wachten besluiten we toch maar terug te gaan naar ons huisje. Sven gaat naar bed, en de meiden kijken wederom een aflevering van Gossip Girl. Een uur later zitten we nog steeds in het donker. We besluiten om maar naar bed te gaan. Als we eindelijk allemaal liggen springt de stroom weer aan.

Wist je dat..

- De dokter in de lach schoot toen ze de zak medicijnenvoorraad van Nadine zag?

- Ze zelf wel besloot hier nog vijf middelen aan toe te voegen?

- Britt tijdens de stroomstoring haar laptop wilde opladen?

- Caressa een straal kokend water over Nadine's hoofd gooide tijdens het haren wassen?

- Caressa als ze geen werk vindt in het onderwijs, als schoonheidsspecialiste aan de slag wil?

- Wist je dat Sven als enige niet behandeld wilde worden door Caressa?

Dag 76, 8 november 2010

Na in onze 'Centerparks' achtige huisje te zijn wakker geworden (lees, houten huisje met alle accessoires rood, geel en blauw), zijn we in het mainhouse van onze Nederlandse gastvrouw Marcella gaan ontbijten. Hier lagen een paar croissantjes op ons te wachten. Heerlijk, dit hebben we lang niet gehad.

Om 9.00uur was iedereen klaar om aan onze tour te beginnen. Deze tour hebben we van de lodge cadeau gekregen omdat we zo'n goed werk de afgelopen dagen gedaan hebben. Vandaag gaan we met de andere Limburgse mensen op pad richting een school, crèche en ziekenhuis.

Onze eerste stop vindt plaats na een dik uur gereden te hebben. We komen aan bij een basisschool en worden ontvangen als de koning/koningin. De kinderen op deze school zijn blijkbaar geen blanke mensen gewend. Ze zwaaien en roepen naar ons allemaal terwijl ze tegen het schoolhek staan de duwen. We kijken onze ogen uit. Nadat een van de juffrouwen ons uitnodigt om binnen te komen, barst het feest los. De kinderen (lees 900 stuks) rennen in een grote storm naar de ingang om ons te verwelkomen. Dit geeft toch wel een speciaal gevoel. Overal om ons heen staan kinderen die onze handen, haren en kleren willen voelen. Op het schoolplein wordt er voor ons gezongen door de oudere kinderen terwijl de rest van de school om ons heen een cirkel vormt. Daar sta je dan, midden tussen 900 kinderen die voor je zingen. Geweldig.

Na deze prachtige ervaring heeft Marcella iets anders voor ons in petto, de crèche. Deze schijnt volgens haar geweldig te zijn. Nou, dit was het ook. Midden in de wijk ligt een enorme crèche. Het speelplein van de kinderen is geweldig. Alle fantasie is er in gebruikt. Bomen zijn beschilderd, huisjes zijn in miniatuur nagemaakt en er staat zelf een oude auto waarin kinderen kunnen spelen. Het lijkt wel of je in een film zit. In de crèche krijgen we een rondleiding. De crèche wordt gerund door 5 leraren met in totaal 100 kinderen. We bekijken de verschillende klaslokalen en de groentetuin. Wat een verschil met onze crèche in Oysterbay.

Als laatste planning staat een ziekenhuis bezoek te wachten. Hier zouden we een rondleiding door krijgen. Dit liep echter iets anders dan gepland. De rondleiding kon maar aan 3 personen worden gegeven en aangezien er een dokter onder ons gezelschap verbleef, hebben wij gewacht.

Rond 16.30uur kwamen we terug bij de lodge. Hier hebben we een high-tee gehad met scones, slagroom, jam, worstjes etc. Na het eten was de keuze of we mee wilden gaan naar een muziekavond. Aangezien Sven, Nadine en Britt moe waren van de tour besloten ze thuis te blijven om uit te rusten en te internetten. Caressa had echter wel nog zin in een avondje muziek en is samen met de andere gasten mee gegaan.

Laat in de avond hebben we nog een soepje gegeten en zijn we moe en voldaan ons bedje ingedoken.

Wist je dat.....

• De stroom hier een paar keer is uitgevallen?
• Caressa pas om kwart over één thuis kwam?
• Onze gastheer zich schaamde omdat hij alleen maar een soepje mocht aanbieden?
• Dit onze voorlaatste lodge is?
• We morgen een rustdagje hebben gepland?

Dag 75, 7 november 2010

Om vijf uur ´s morgens gaat de wekker in beide tenten. Voor ons alle vier is dit erg vroeg maar Britt en Nadine zijn extra vermoeid. Even terug naar vannacht; al weken kent dit gedeelte van het land extreme droogte. Echter vannacht kwam hier abrupt een einde aan. Zware regen en onweersbuien met hevige windstoten, zou onze tent bestand zijn tegen dit onverwachte noodweer? Ook de dieren om onze tenten werden erg onrustig van dit weer. Terwijl Caressa en Sven gewoon heerlijk lagen te slapen, lagen Britt en Nadine tot drie uur wakker van alle herrie.

Eenmaal uit de veren gaan we naar het hoofdgebouw om nog een kopje koffie en thee te drinken. Om zes uur zal onze laatste safari starten. Omdat er verder geen gasten zijn die gebruik maken van de ochtend safari zullen we vandaag met zijn vieren zijn. Daarnaast gaat Lucy, de medewerkster van de lodge mee.

Tijdens de safari zullen we op zoek gaan naar het luipaard. Het luipaard is het moeilijkst vindbare dier binnen de ‘Big 5'. Tijdens onze zoektocht komen we nog een buffel en een giraffe tegen. Helaas na drie uur zoeken is dit ook het enige dat we hebben gezien. Het luipaard is onvindbaar.

Na de safari staat ons ontbijt klaar. Yoghurt met fruit, toast met kaas of jam en voor de liefhebber een eitje. Het is inmiddels tien uur. Tijd om te vertrekken. We pakken nog even de laatste spullen in en rekenen af.

Vandaag gaan we op weg naar Makhado. De reis er naar toe is erg saai. We komen bijna niks anders tegen dan natuur en bergen. Na ongeveer drie uur rijden komen we aan bij onze lodge in Makhado. De lodge wordt gerund door Nederlandse mensen. Met zijn vieren hebben we een leuk huisje midden in de natuur. Het hoofdgebouw van de lodge is erg mooi en heeft een mooi aangelegde tuin met heerlijk zwembad.

Terwijl we ons een beetje opfrissen zal er een lunch voor ons klaargemaakt worden. Chickenburger met aardappelpartjes. Na onze lunch maken wij gebruik van het internet en de Nederlandse televisie van de lodge. De tijd vliegt voorbij en voor we het weten is het zeven uur. Tijd om te dineren. In de lodge logeren een aantal familieleden van de gastvrouw. Allemaal Limburgse mensen. Daarnaast zijn er nog een aantal Nederlandse gasten. Met zijn allen genieten wij van een heerlijke ‘braai'. Als toetje krijgen we appel met rozijnen van de braai met een vanille pudding. We hebben weer heerlijk gegeten en hebben er van genoten om even onder de Nederlandse mensen te zijn.

Wist je dat..

- Hier wel internetverbinding is maar geen telefoonverbinding?

- Caressa en Nadine allebei een link hebben met de familie van de gastvrouw?

- Sven tientallen insecten tussen de gordijnen vond?

- Deze er nu nog zitten?

- Britt en Sven een kikker aantroffen op hun slaapkamer?

- Deze er nu ook nog zit?

Dag 74, 6 november 2010

Na een korte nachtrust werden we om 5.30uur gewekt door onze gids. Onze eerste ochtendsafari ging namelijk om 6.00uur beginnen. Eerst nog even een kop koffie/thee en onze ochtendsafari kon starten. De safari zou bestaan uit een wandel en een jeep tour.

We begonnen met de wandelsafari. Na een half uurtje naar de plek van bestemming te hebben gereden, konden we starten met lopen. Onze gids (Hans) en spoorzoeker (Eddy) vertelden ons de regels. We mochten niet praten, moesten in een rij achter elkaar lopen en als er iets was moest je met je handen op je dijen slaan om de aandacht te trekken van de gids. Net als in het leger gingen we op pad. Een aparte ervaring kunnen we jullie vertellen. Midden door de struiken, bomen liepen we in een rij op zoek naar de leeuw. Onderweg kregen we nog een aantal leuke feitjes over de natuur te horen. Helaas moeten we jullie teleurstellen en hebben we de leeuw niet gevonden.

Maar onze gids gaf niet op. Na anderhalf uur gewandeld te hebben, zijn we met de jeep verder gereden. Weer op zoek naar de leeuw. Zouden we hem nog vinden?.......Na nog een uur rond te hebben gereden liet de leeuw zich dan toch uiteindelijk zien. Wat een geweldig dier. Wat ons verbaasde, was hoe groot een leeuw eigenlijk niet is. De poten hadden een diameter van 15 cm en de kop was machtig groot.
Aangezien we aardig op dreef waren naar het zoeken van sporen, besloten Hans en Eddy om nog even verder te kijken. Dit was weer met succes. We hebben namelijk nog 3 leeuwinnen mogen bewonderen onder een grote boom in de schaduw. Het plaatje was nu helemaal compleet.

Terug bij de kampplaats stond ons inmiddels een heerlijk ontbijt te wachten. Dit hadden we na een 3 uur durende safari ook wel nodig. We genoten van yoghurt met muesli, ei, spek etc.
Na het eten was de temperatuur inmiddels erg gestegen. De thermometer gaf 32 graden in de schaduw aan. In de zon mag je hier nog 6 graden bijtellen vertelde onze gastheer. Kortom het was een ideale dag om gebruik te maken van het zwembad.

Om 4 uur stond onze derde safari te wachten. Dit keer hoefden we niet te lopen en konden we lekker in een open jeep (lees met veel wind) rondrijden. Deze safari ging door een ander gebied dan de ochtend. Hier hebben we als eerste een olifantenkudde gezien. Ook dit blijven geweldige dieren. Op nog geen 5 meter afstand hebben we foto's kunnen maken. Al vrij snel erna kwamen we een kudde buffels tegen. Ook deze stonden op nog geen 5 meter van ons af. De buffels kijken je echt recht in de ogen aan alsof ze willen zeggen 'wat doe jij nou hier'. Als laatste zijn we nog op pad gegaan naar de neushoorn. Ook dit is gelukt, wat een geweldige safari. Maar liefst 2 neushoorns zaten onder een boom van het gras te eten.

De dag hebben we afgesloten om met een verkoelende douche en een diner in een bouma. Dit is een kampvuur met een omheinde muur. Hier genoten we van een voorgerecht dat bestond uit garnalen, een hoofdgerecht uit varkensvlees, wok groenten en aardappeltjes en een nagerecht bestaande uit mango en frambozen ijs.

Wist je dat........

• - We vandaag voor de betere lezer vier of the big five hebben gezien?
• - We vannacht rare geluiden hebben gehoord?
• - Dit achteraf een leeuw bleek te zijn?
• - Caressa en Sven vanavond een film hebben gekeken?
• - Caressa echter na 15 minuten al in slaap was gevallen?
• - Sven het vlees van alle drie de dames heeft opgegeten?